“Pff, dat is toch geen muziek”, zei ik vroeger altijd samen met sommige mensen in mijn vriendenkring en familie. “Noem je dat muziek? Het is alleen maar een beetje gebonk en je hoort steeds hetzelfde.”
Ik was dus ook best zenuwachtig toen ik op 31 oktober, Halloweenavond in de rij stond samen met onder andere Cleo, een echte technokenner, voor mijn eerste echte technofeestje. Het was mijn enige keer in mijn leven dat ik écht Halloween zou kunnen vieren, het zou me 15 dollar gaan kosten en er zou geen alcohol geschonken gaan worden.
Puur en alleen de muziek zou me dus een goede avond moeten geven. Voor mij een feit dat nog steeds moeilijk te geloven was, hoe kun je nou een leuke avond hebben als je alleen maar kunt luisteren naar bonkmuziek? Ik was daar in die rij zo bang dat mijn enige kans om Halloween te kunnen vieren verpest zou worden. Maar veel andere keus had ik niet, want ja, voor al het andere moet je 21 zijn.
Maar één ding is zeker, die 15 dollar was het hartstikke waard en mijn Halloweenavond was prachtig. Er kwamen dj’s waar technoliefhebbers in Nederland 60 euro voor zouden betalen: Loco Dice en Richie Hawtin. En ik heb één conclusie kunnen trekken: techno is wèl muziek.
In de prachtige woorden van Cleo: “techno is kunst, alles wat die dj’s toevoegen aan de muziek, maken ze zelf. Ze zijn alleen maar bezig met de muziek, die mannen geven amper aandacht aan het publiek. House dj’s doen dat wel, die zijn alleen maar bezig met leuk gevonden worden.”
Ja, techno is muziek. Ik ben overtuigd.
studyinboston2012 