Techno is muziek

“Pff, dat is toch geen muziek”, zei ik vroeger altijd samen met sommige mensen in mijn vriendenkring en familie. “Noem je dat muziek? Het is alleen maar een beetje gebonk en je hoort steeds hetzelfde.”

Ik was dus ook best zenuwachtig toen ik op 31 oktober, Halloweenavond in de rij stond samen met onder andere Cleo, een echte technokenner, voor mijn eerste echte technofeestje. Het was mijn enige keer in mijn leven dat ik écht Halloween zou kunnen vieren, het zou me 15 dollar gaan kosten en er zou geen alcohol geschonken gaan worden.

Puur en alleen de muziek zou me dus een goede avond moeten geven. Voor mij een feit dat nog steeds moeilijk te geloven was, hoe kun je nou een leuke avond hebben als je alleen maar kunt luisteren naar bonkmuziek? Ik was daar in die rij zo bang dat mijn enige kans om Halloween te kunnen vieren verpest zou worden. Maar veel andere keus had ik niet, want ja, voor al het andere moet je 21 zijn.

Maar één ding is zeker, die 15 dollar was het hartstikke waard en mijn Halloweenavond was prachtig. Er kwamen dj’s waar technoliefhebbers in Nederland 60 euro voor zouden betalen: Loco Dice en Richie Hawtin. En ik heb één conclusie kunnen trekken: techno is wèl muziek.

In de prachtige woorden van Cleo: “techno is kunst, alles wat die dj’s toevoegen aan de muziek, maken ze zelf. Ze zijn alleen maar bezig met de muziek, die mannen geven amper aandacht aan het publiek. House dj’s doen dat wel, die zijn alleen maar bezig met leuk gevonden worden.”

Ja, techno is muziek. Ik ben overtuigd.

Prachtige stad!

Boston is prachtig. Het is zonder twijfel de mooiste stad die ik ooit heb gezien. En als je je ooit klein wil voelen, kom dan hierheen. De enorme en ontzettend mooie gebouwen omringen je overal en helemaal. Als je omhoog kijkt, lijkt er geen einde aan de muur waartegen je aankijkt te komen.

De atmosfeer is geweldig hier. Gisteren zijn we uit eten geweest, naar een kunstmuseum en naar een open air jazzconcert geweest. Het was geweldig. Het kunstmuseum was superinteressant en waar Nederlandse museummedewerkers strak voor zich uit blijven staren, praten de Amerikaanse uit zichzelf met je. Je hoeft er niet eens om te vragen. Iedereen is aardig en ze vinden ons als Nederlanders heel erg interessant. Ook al krijg je reacties als: Yes, I’ve heard about it, but I don’t know where it is on the map.

Het open air concert was ook heerlijk! De muziek was leuk en een gevoel van vrijheid overspoelde me daar. Iedereen zat op trappen en een hoop Amerikaanse meisjes waren aan de voet van de trap aan het dansen op de muziek. Vanaf waar we zaten, keek je uit op een eindeloze haven. Water, water en nog eens water. Overal dreven bootjes en de hele stad was verlicht. Zoiets moois had ik echt nog nooit eerder gezien.